رادیوگرافی مای ری MYRAY مدل باسیم RXDC VH2963 (دیواری DC)

رادیوگرافی مای ری MYRAY مدل باسیم RXDC VH2963 (دیواری DC)

رادیوگرافی دیجیتال دندان را می توان به طرق داخلی (داخل دهانی) یا خارجی (خارج دهانی) انجام داد. اشعه ایکس داخلی که متداول ترین نوع رادیوگرافی دندان است ، جزئیات بسیار خوبی را ارائه می دهد و برای تشخیص پوسیدگی ها ، بررسی وضعیت مشکلات در حال پیشرفت دندان ها و نظارت بر سلامت دندان ها و استخوان ها استفاده می شود.

اشعه ایکس خارج دهانی کمتر برای مشاهده جزئیات داخلی دندانها و مشکلات منحصر به فرد آنها استفاده می شوند. آنها معمولا برای تشخیص دندانهای به هم چسبیده و تحت فشار ، کنترل شرایط رشد فک و شناسایی مشکلات احتمالی بین دندانها ، فکین و مفاصل گیجگاهی فکیTMJ یا سایر استخوانهای صورت مورد استفاده قرار می گیرند.

انواع اشعه ایکس داخل عبارتند از:
–Bitewing X-rays یا اشعه ایکس بایت وینگ
اشعه ایکس بایت وینگ به این صورت است که فیلم داخل دهان بیمار گذاشته می‏شود و بیمار فیلم را با کمک زبان یا ابزار کمکی در محل مورد نظر نگه می دارد و سپس دستگاه پرتو را به فیلم می تاباند. فیلم این سیستم از نوع خودظهور است و به وسیله مایع مخصوصی که داخل بسته فیلم تعبیه شده فیلم ظاهر می شود. تصویر گرفته شده از این نوع رادیوگرافی جزئیات دندانهای بالا و پایین در یک ناحیه از دهان را نشان می دهد. هر بایت وینگ تعدادی دندان ها را از تاج آنها تا حدود سطح استخوان پشتیبان آنها نشان می دهد.

اشعه ایکس بایت وینگ برای تشخیص پوسیدگی بین دندان ها و تغییرات در تراکم استخوان ناشی از بیماری های لثه و همچنین برای تعیین تناسب میان روکشهای دندان ها یا ترمیم آنها و تطابق لبه های دندان های پر شده استفاده می شود. این روش نیمه دیجیتال است و محدودیت هایی نیز دارد.

مزایای رادیوگرافی دندانپزشکی دیجیتال

مزایای رادیوگرافی دیجیتال دندانپزشکی در مقایسه با اشعه ایکس دندانپزشکی سنتی و آنالوگ قدیمی شامل موارد زیر است:

-رادیوگرافی های دیجیتال مناطق پنهان کوچکی از پوسیدگی بین دندانها یا زیر ترمیم های موجود، عفونت های استخوانی ، بیماری های لثه (پریودنتال) ، آبسه ها یا کیست ها، ناهنجاری های رشدی و تومورهایی را نشان می دهد که به تنها با معاینه چشمی دندانپزشکی قابل تشخیص نیست.

-رادیوگرافی های دیجیتال را می توان فوراً در هر مانیتور کامپیوتر مشاهده کرد و برای افزایش کنتراست و جزئیات با آپشنهای تنظیمات تغییراتی ایجاد نموده و بدون افت کیفیت بصورت الکترونیکی به متخصصان منتقل کرد.

-تشخیص زود هنگام و درمان به موقع مشکلات دندانپزشکی می تواند باعث صرفه جویی در وقت و پول و نیز احساس درد و ناراحتی کمتر شود.

-فناوری ذخیره سازی میکرو دیجیتال امکان ذخیره سازی بیشتر حجم زیادی از داده ها را در درایوهای کوچک و صرفه جویی در فضا را فراهم می کند.

مزیت محیط زیستی:

-رادیوگرافی های دیجیتال دندانپزشکی، فرآیند پردازش شیمیایی و دفع مواد زاید خطرناک و فویل سرب را از بین می برد و بدین ترتیب یک جایگزین “سبزتر” و سازگار با محیط زیست ارائه می دهد.

-رادیوگرافی دیجیتال را می توان با ایمیل یا سی دی یا دیگر روشهای انتقال داده به راحتی به سایر دندانپزشکان منتقل کرد، یا به صورت عکس چاپ شده برای دندانپزشکان و متخصصان دیگر ارسال کرد.

مزیت ایمنی بیشتر:

-صفحات حسگرهای دیجیتال و صفحاتPSP (فسفر قابل فشرده سازی) نسبت به اشعه ایکس حساس هستند و نسبت به فیلم به میزان ۵۰ تا ۸۰ درصد کمتر اشعه نیاز دارند. این فناوری به اصلALARA (کمتری مقداری که به طور منطقی قابل دستیابی باشد) پایبند است، که باعث افزایش ایمنی فرد در برابر اشعه می شود.

-ویژگی های رادیوگرافی دیجیتال، از جمله کنتراست، تغییر رنگ آمیزی، سه بعدی سازی، وضوح، زوم و غیره ، در تشخیص و تفسیر وضعیت به دندانپزشک و نیز به آموزش بیمار کمک می کنند. تصاویر دیجیتالی قسمتهای مشکل دار می توانند به راحتی و بدون اتلاف وقت در کنار صندلی بیمار به مانیتور منتقل و بهبود داده شوند.

-تصاویر دیجیتال دندانپزشکی را می توان به راحتی در پرونده های الکترونیکی بیمار ذخیره کرد و سریعاً به صورت الکترونیکی به شرکت های بیمه ارسال کرد یا به دندانپزشکان دیگران یا مشاوران ارجاع داد. این کار اغلب اختلال در روند درمان را از بین برده یا کاهش می دهد و سبب بازپرداخت سریع تر هزینه بیمه های دندانپزشکی می شود.

مشکلات رادیوگرافی دندانپزشکی دیجیتال

هزینه های راه اندازی رادیوگرافی دیجیتال برای دندانپزشکان گران است ، که تخمین های محافظه کارانه از ۱۱ هزار دلار تا ۱۵هزار دلار برای سیستم سنسور سیمی (بدون احتساب هزینه کامپیوترها، نرم افزارها و سخت افزارهای اضافی مانند سرورها) و هزینه برای یک سیستم بدون سیم از ۲۰ هزار تا ۵۰ هزار دلار متغیر است، البته بدون احتساب هزینه های تعمیر، نگهداری و سرویس های دیگر.

همچنین اکثر سیستم ها بیش از یک سنسور دارند و هزینه دیگری نیز برای تبدیل سوابق قدیمی به دیجیتال وجود دارد.

ضمن این که پیاده سازی رادیوگرافی دیجیتال در مطب های دندانپزشکی نیاز به آموزش های مخصوص دارد که باید بطور دوره ای بروزرسانی شود.

سایر مشکلات رادیوگرافی دیجیتال شامل موارد زیر است:

اندازه سنسور: برخی از سنسورهای سیستم مستقیم ضخیم تر و حجیم تر از فیلم های دندانی هستند و باعث ناراحتی بیمار می شوند ، به خصوص برای آنهایی که در معرض بیماری های لثه هستند. سنسورهای دیجیتال از فیلم های استاندارد کوچکتر هستند ، بنابراین تصویر مناطق کمتری را نشان می دهند.

شکنندگی: صفحات PSP ضخیم تر از صفحات فیلم هستند . صفحات PSP بیشتر در معرض آسیب در برابر خم شدن هستند و اغلب نیاز به تعویض های مکرر دارند و بسیار گران هستند.

کنترل میکروبی: اکثر سنسورهای دیجیتال و صفحه های PSP نمی توانند ضدعفونی شوند و بنابراین نیاز به روکش های پلاستیکی محافظتی یکبار مصرف دارند که باید برای هر بیمار تعویض شود تا از انتقال آلودگی، بیماری و عفونت جلوگیری گردد.